وقتــ ــــی مــ ــرا "פֿــــانم" פֿـــ ــطاب میکنی

مـَشـ‗__‗ـروب خـورבَم ...

سیـگـ‗__‗ـآر کـشـ‗__‗ـבَم ...

لبـآس تـَنـ‗__‗ـگ و کـ‗__‗ـوتـآه پـوشیـ‗__‗ـבَم ...

چـِ‗__‗ـرآ בیـگـ‗__‗ـر בَعـ‗__‗ـوآیـَ ـم نمـیکـُنـے لـَعـنـَ‗__‗ـتـے...؟!

هـَنـ‗__‗ـوز هـَمـ‗__‗ـآن مـَ‗__‗ـرבے هـَسـتـ‗__‗ـے ...

کـہ روے مـَ‗__‗ـن غیـرَت בآشـ‗__‗ـت ...؟

رآسـ‗__‗ـتـے اصـلا مـَنـ‗__‗ـو یـآבت هـَسـ‗__‗ـت ؟؟

اســـ‗__‗ـــم هر دویـــ‗__‗ـــمان را در گینـــ‗__‗ـــس ثبت میکنند !

مَن خُدآیے دآرَمـ ڪِ مَرآ مُخآطَبـ

[ خآصـِ ]

خُودَش ڪَرده

(^_^)

دُرستـه کــــه لیاقتـــِ مــــارو نداشتــــــ...

امّــــــا

گفتــــم مدتی رو بـــا مــا شــــآد باشــه

چرا همه مـے گویند چون مـےگذرَد غمـے نیس

چرا هیچکس نمـے گوید تا بگذرَد " درد" کمـے نیست...

این روزها مـے گذرد ولـے من از این روزها نمـے گذرم

نــَـــه. . !

الــآن نـَـــه . . !

فِعلـَــاً دورِتــــ شُلوغــِــه. . /

تَنـهــآتـــ کــِـ گُــذآشتــَنـــ ،

يــآدِـ مــَن مے اٌفتــے . . /

اونوَقتـــ ديگِــه شـَرمَنــدَمــ . . .

چونـ اِحتِمــآلَــآً مــَن تَنهـــآ نيســ ــ ــتَـمـــ . . /

" مَـــ ن " گـِدآیـﮯ مُحَبَتــ نمـﮯ کُنـَـمـ ،

تَنـهـــآیـﮯ اَم حُـــرمَـتـــ دآرَد ؛

حُــــرمَــتـ (!)

خــُدایــا

بـَراے خـامـوشے شـَب هـاے انتـِظـارم

فـَقـَط یکـــ " فـوت " کـافیـست

خـاموشـَم کـُن

خـَستـه ام ...

◄زِیـــآב کـِـﮧ بــآشــے؛◄

زیــــاבے میشـے...

به سلامتی اونایی که هر چی شکستن، دل نشکستن . . .

به سلامتی اون سوال هایی که پرسیده نمی شن

ولی جوابشون بغض میشه تو دل آدم

به سلامتی اونایی که هم دل دارن و هم معرفت

اما کسی رو ندارن !

سلامتیه اونایی که جای اعتقاد به بهشت

و جهنم و اون دنیا ، به یه کم انسانیت توی

این دنیا معتقد هستند

به سلامتی اونایی که هیچوقت سختی مرد

بودن رو با راحتی نامردی عوض نمیکنن !

سلامتیه همه اونایی که یه روزی یه

عشقی داشتن یه همدمی داشتن ،

یه دلی داشتن اما الان به هر دلیلی تنها شدن

به سلامتی اونایی که موندن زیر آواری که

یه روزی فکر میکردن محکمترین تکیه گاهشون میشه

میزنم به سلامتی حرفهای دلم که به کسی نگفتم

به سلامتی اینکه کوه درد بودم ولی دم نزدم

به سلامتی تنهایی هام ولی تنهایی رو دوست نداشتم

به سلامتی آرزوهایی که نتونستم لمسشون کنم

آمد بهار خرم با رنگ و بوی طیب با صد هزار نزهت و آرایش عجیب

بهار طبیعت از راه می رسد و صحنه ی جهان آیینه نمای قدرت خداوندی

می گردد.

فرا رسیدن فصل شادی بخش و نشاط آور بهاران و حیات دوباره ی زمین که

نشانه ای از قدرت و رحمت الهی است را به حضور محبت ظهور شما و

خانواده ی محترمتان تبریک و تهنیت عرض می نمایم.

بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم برایت تنگ شده
فکر نکن بی وفا هستم ، دلم از سنگ نشده...
اعتراف میکنم اینک در حسرت روزهای شیرین با تو بودنم
باور نمیکنم اینک بی توام
کاش میشد دوباره بیایی و یک لحظه دستهایم را بگیری
کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای مرا ببینی
تا دوباره به چشمهایت خیره شوم ، تا بر همه غم و غصه های بی تو بودن چیره شوم...
کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای نگاهت کنم ، با چشمهایم نازت کنم
در حسرت چشمهایت هستم ،چشمهایی که همیشه با دیدنش دنیایم عاشقانه میشد
بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم هوایت را کرده
در حسرت گرمی دستهایت ، تا کی باید خیره شوم به عکسهایت ، هنوز هم عاشقم ، عاشق آن بهانه هایت...
کاش بودی و به بهانه هایت نیز راضی بودم ، کاش بودی و من دیگر از سردی نگاهت شاکی نبودم
هر چه خواستم از تو بگذرم از همه چیز گذشتم جز تو ، هر چه خواستم فراموشت کنم همه را فراموش کردم جز تو ، هر چه خواستم به خودم بگویم هیچگاه ندیدم تو را ، چشمهایم را بستم و باز هم دیدم تو را ، هر چه خواستم دلم را آرام کنم ، آرام نشد دلم و بیشتر بهانه تو را گرفت ، هر چه خواستم بگویم بی خیال ، بی خیالت نشدم و به خیالت تا جایی که فکرش هم نمی کنی رفتم...
میخواستم با تنهایی کنار بیایم ، دلم با تنهایی کنار نیامد ، میخواستم دلم را راضی کنم ، یاد تو باز هم به سراغم آمد ، میخواستم از این دنیا دل بکنم ، دلم با من راه نیامد ...
بگذار اعتراف کنم که دلم در چه حالیست ، بدجور از نبودنت شاکیست ، هر جا هستی برگرد که اصلا حالم خوب نیست....

میان مشغله ها گم شدم اما دلم برای هوایت همیشه بیکار است .


@@@@@@@@@@@@

بهشت فاصله ی پلک بالا و پایین من است
وقتی که به “تو” نگاه میکنم .

@@@@@@@@@@@@

فکرم مسموم شده
از بس هرشب خیال تورا خورد

@@@@@@@@@@@@

هرگز کسی را از رفتنتان نترسانید
عادی میشود
شایـــــــد هم تا حـــدی که در را برایتــــــان باز کنند 

آمدی گریه کنی شعر بخانی بـــروی

نامه ای خیس به دستم برسانی بــــــــروی

در سلام تو خداحافظی ات پیدا بـــود

قصدت این بود از اول که نمانی بــــروی

خاستی جاذبه ات را به رخ من بـــکشی

شاخه ی سیب دلم را بتکانی بــروی

جای این قهوه ی فنجان که به آن لب نــــــزدی

تلخ بود این که به جان لب برسانی بـــــروی

بس نبود اینهمه دیوانه ی ماهت بــــودم ؟

دلت آمد که مرا سر بدوانی بــــــروی؟

جرم من هیچ ندانستن از عشق تــــــــو بود

خاستی عین قضات همه /  دانــــی بروی

چشم آتش! مژه رگبار! دو ابرو مــــــــاشه !

باید این گونه نگاهی بچکانی بـــــروی

باشد این جان من این تو، بکشم راحتــــ باش

ولی ای کاش که این شعـــر بخانی بــروی

                   "شـــهراد میدری"

همره باد سرد پاییزی

سرنوشت من و تو گشته جدا

رهسپاری عشق من اکنون

می سپارم تو را به دست خدا

...

...

...

مـــن بـــه تـنـهایــی ایــن دل مـشکـوکــم !

یــا دلـکـم دل نـیـستـــ، یــا آن کـــه در دل استـــ ، اهـــل دل نـیـستــــ .

می آیـــی عاشق میکنی ، مـــــحو میشوی تـــــــا فراموشت کنـــم

دوبــــاره می آیــــی تـــــــازه میکنی خاطـــــرات را ، مــحو میشــــــوی

بــــــه بــــــا غـــــــم یاسمن بـــودی چـــه مـی شد ؟

عـــروس ایـــــن چـمـن بــــودی چــــــه مــــی شد؟

چــــرا چـــــون بــــــــاد رفـتـــی از کـــنــــــارم ؟

هـــــمیشه مـــــال مـن بـودی چــــه مــــی شد ؟